Ghazal 194

When sorrows upon seekers' hearts settle, will not rattle
When beauty with comfort starts battle, will unsettle.

When to fate they submit their mind, themselves will bind
Finally, when Beloved's beautiful curls find, put egos behind.

If they come to us a moment, and sit near, disappear
Yet when joy in their hearts will appear, becomes clear.

If they understand that a lonely tear is but a gem that is dear
With a love so sincere, face early-risers they fear.

When laughter like red rubies to my eyes cling, my tears bring
From my face, when hidden secretes spring, joyously they sing.

The healing balm of the pain of love is not easy for sure, and is pure
Those who use their mind to find such a cure, many failure will endure

Those who climbed fortune's ladder wrung after wrung, were strung and hung
And the ones who in praise sing Hafiz's song, are thought wrong.

Those favored by this spirit, noble and pure, tempt and allure
For love's pain if a cure they must secure, then failure will endure.

سمـن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند
پری رویان قرار از دل چو بستیزند بستانـند
بـه فـتراک جفا دل‌ها چو بربندند بربندند
ز زلف عنبرین جان‌ها چو بگشایند بفشانـند
به عمری یک نفس با ما چو بنشینند برخیزند
نـهال شوق در خاطر چو برخیزند بنشانند
سرشک گوشه گیران را چو دریابند در یابند
رخ مـهر از سحرخیزان نگردانند اگر دانـند
ز چشمم لعل رمانی چو می‌خندند می‌بارند
ز رویم راز پنهانی چو می‌بینند می‌خوانـند
دوای درد عاشق را کسی کو سهل پـندارد
ز فـکر آنان که در تدبیر درمانند در مانـند
چو منصور از مراد آنان کـه بردارند بر دارند
بدین درگاه حافظ را چو می‌خوانند می‌رانـند
در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند ناز آرند
کـه با این درد اگر دربند درمانند درمانـند