Ghazal 374

Rose petals let us scatter
And fill the cup with red wine
The firmaments let us shatter
And come with a new design

If sorrow's soldiers incite
To shed lovers' blood tonight
With beloved I will unite
And his foundations malign

Pour the red wine with control
Like rose-water into the bowl
While fragrant breeze will roll
And sweet incense refine

With a harp on display
We ask the players to play
While clapping we sing and say
And dancing, our heads decline

Blow our dust O gentle breeze
And throw at the Master's knees
The Good King has the keys
While we glance at the sign

One boasts & brags with his mind
One weaves talks of idle kind
All the judgment that we find
Let the Judge weigh and define

If Eden is what you need
To the tavern let us speed
The jug of wine let us heed
And Paradise will be thine

Merry songs and fair speech
In Shiraz they do not teach
Another land let us reach
Hafiz, and then we shine

بیا تا گـل برافـشانیم و می در ساغر اندازیم
فـلـک را سقـف بـشـکافیم و طرحی نو دراندازیم
اگر غـم لـشـکر انـگیزد کـه خون عاشـقان ریزد
مـن و ساقی بـه هـم تازیم و بـنیادش براندازیم
شراب ارغوانی را گـلاب اندر قدح ریزیم
نـسیم عـطرگردان را شـکر در مـجـمر اندازیم
چو در دست است رودی خوش بزن مطرب سرودی خوش
کـه دسـت افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم
صـبا خاک وجود ما بدان عالی جـناب انداز
بود کان شاه خوبان را نـظر بر مـنـظر اندازیم
یکی از عـقـل می‌لافد یکی طامات می‌بافد
بیا کاین داوری‌ها را بـه پیش داور اندازیم
بـهـشـت عدن اگر خواهی بیا با ما بـه میخانـه
کـه از پای خـمـت روزی بـه حوض کوثر اندازیم
سـخـندانی و خوشـخوانی نـمی‌ورزند در شیراز
بیا حافـظ کـه تا خود را بـه مـلـکی دیگر اندازیم

Hafiz

حافظ