Ghazal 80

[ Back ] [ Up ]

Let not the pious judge the meek;
Each for his own deeds will speak.
Whether I’m good or bad, you judge yourself;
You reap what you sow, find what you seek.
Everyone is seeking love, sober or drunk;
Everywhere a house of love, yet so unique.
I submit my head on the tavern’s bricks,
If you don’t understand, just take a peek.
Let me keep my hope of eternal grace,
Behind the veil, who is good, who the freak?
Not only I fell out of virtuous path,
My father too, treaded that path oblique.
Hafiz, on your deathbed, bring the cup to your cheek.
You go from the tavern straight to the heaven’s peak.

عیب رندان مـکـن ای زاهد پاکیزه سرشـت
کـه گـناه دگران بر تو نـخواهـند نوشـت
مـن اگر نیکـم و گر بد تو برو خود را باش
هر کـسی آن درود عاقبت کار کـه کـشـت
همـه کـس طالب یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
سر تـسـلیم مـن و خـشـت در میکده‌ها
مدعی گر نکـند فهم سخن گو سر و خـشـت
ناامیدم مـکـن از سابـقـه لـطـف ازل
تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت
نـه مـن از پرده تـقوا بـه درافـتادم و بـس
پدرم نیز بـهـشـت ابد از دسـت بهـشـت
حافـظا روز اجـل گر بـه کـف آری جامی
یک سر از کوی خرابات برندت بـه بـهـشـت

Hafiz

حافظ