I long for a kind sentiment from the Friend
I’ve sinned and hope for Her pardon in the end.
I know She will overlook my crimes, though she is
Beautiful-faced, on her angelic nature I can depend.
I cried such that whomever passed me by
Was in awe of the stream of my tears descend.
Naught is that mouth there, of it I see no sign
And there is that fair hair, yet knowing transcends.
I see her image in my mind and can’t wash out
In spite of all the tears that my eyes spend.
With no talk of your hair, my heart is just dead.
With your enchanting hair, which talk can I defend?
A life time has passed since I smelled your hair
That aroma, in the nose of my heart has since remained.
Hafiz your perturbed state is bad, yet
Perturbation over Beloved’s hair is a good trend.

© Shahriar Shahriari
Los Angeles, Ca
March 18, 2004

دارم امید عاطـفـتی از جانـب دوسـت
کردم جـنایتی و امیدم بـه عـفو اوسـت
دانـم کـه بـگذرد ز سر جرم مـن کـه او
گر چـه پریوش است ولیکن فرشته خوسـت
چـندان گریستـم که هر کس که برگذشت
در اشک ما چو دید روان گفت کاین چه جوست
هیچ اسـت آن دهان و نبینـم از او نـشان
موی است آن میان و ندانم که آن چه موست
دارم عجـب ز نقش خیالش که چون نرفـت
از دیده‌ام که دم به دمش کار شست و شوست
بی گـفـت و گوی زلف تو دل را همی‌کـشد
با زلـف دلکش تو که را روی گفت و گوسـت
عـمریسـت تا ز زلـف تو بویی شـنیده‌ام
زان بوی در مـشام دل مـن هـنوز بوسـت
حافـظ بد اسـت حال پریشان تو ولی
بر بوی زلـف یار پریشانیت نـکوسـت

Home   |    Poetry   |    Biography   |    Arts   |    Links   |    Books   |    Fal   |    Search