Ghazal 492

Salutations to the day of friendship’s delight
To the pupils that have seen the light.
Greeting the heart of the righteous, bright,
To the candle of the sanctuary of the right.

From among my friends, I see none remain
Bring wine for my heart, bleeding, contrite.
From the abode of the Magi don’t turn away
There, you will find the key to your plight.
Bride of the World, in goodness, extreme
Has taken infidelity to extreme height.
If my tired heart has no more resolve,
From heavy hearted will seek no respite.
Where do they sell that intoxicating wine
So false piety I can leave, and take flight.
Unfaithful friends broke their promises
As though it was in their own spite.
If you let me, O spirit of avarice
In begging clothes I’ll rule with kingly might.
I’ll teach you the alchemy that causes bliss
From bad friends take flight, take flight.

Hafiz be content with the hardships of fate
In your night, divine light is out of your sight.

سـلامی چو بوی خوش آشـنایی
بدان مردم دیده روشـنایی
درودی چو نور دل پارسایان
بدان شمـع خـلوتـگـه پارسایی
نـمی‌بینـم از همدمان هیچ بر جای
دلـم خون شد از غصه ساقی کجایی
ز کوی مغان رخ مـگردان کـه آن جا
فروشـند مفـتاح مشکـل گشایی
عروس جهان گر چه در حد حسن است
ز حد می‌برد شیوه بی‌وفایی
دل خسته من گرش همتی هسـت
نـخواهد ز سـنـگین دلان مومیایی
می صوفی افکن کـجا می‌فروشـند
کـه در تابـم از دسـت زهد ریایی
رفیقان چنان عهد صحبت شکستـند
کـه گویی نبوده‌ست خود آشـنایی
مرا گر تو بگذاری ای نـفـس طامـع
بـسی پادشایی کـنـم در گدایی
بیاموزمـت کیمیای سـعادت
ز همـصـحـبـت بد جدایی جدایی
مـکـن حافـظ از جور دوران شکایت
چـه دانی تو ای بـنده کار خدایی

Hafiz

حافظ