Ghazal 327

I have made a sacred oath
For as long as I have a soul
His supporters and I both
As my own soul, I extol

The joy of peace of the mind
In that radiant flower find
Light of eyes and heart combined
The moon, so radiant and whole

Tending to desires of the heart
Privately I make a start
Let the liar's venom part
And let friends play their role

There is a spruce in my yard
Casts a shadow that goes onward
In its shadow it's so hard
To miss tress of meadow & knoll

If armies of the good and fair
My heart trap and ensnare
Thank God my idol is there
From armies take their toll

Because of his ruby seal
Solomon's stories I steal
When with such greatness I deal
I put Satan on parole

O my Master, old and wise
My tavern habits don't criticize
To tell the cup my good byes
I break promise, not the bowl

O my rivals, go to sleep
For some time make it deep
With my friend silence I keep
And let my secrets out roll

In the meadows of his fate
I walk in a graceful state
Tulip and rose can just wait
And the petals seem so droll

Amidst friends, Hafiz's fame
Is to be out of control
There's no sorrow and no shame
When the King is his guiding pole

مرا عهدیست با جانان کـه تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشـتـن دارم
صـفای خـلوت خاطر از آن شمع چگل جویم
فروغ چـشـم و نور دل از آن ماه ختـن دارم
بـه کام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصـل
چـه فـکر از خبث بدگویان میان انجمن دارم
مرا در خانه سروی هسـت کاندر سایه قدش
فراغ از سرو بستانی و شمشاد چمـن دارم
گرم صد لشکر از خوبان به قصد دل کمین سازند
بحـمد الـلـه و المنه بتی لشکرشکن دارم
سزد کز خاتـم لعلش زنـم لاف سـلیمانی
چو اسم اعظمم باشد چه باک از اهرمن دارم
الا ای پیر فرزانـه مکـن عیبـم ز میخانـه
کـه من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم
خدا را ای رقیب امشب زمانی دیده بر هم نـه
که من با لعل خاموشش نهانی صد سخن دارم
چو در گـلزار اقبالـش خرامانم بحمدالـلـه
نـه میل لاله و نسرین نه برگ نسـترن دارم
به رندی شهره شد حافظ میان همدمان لیکن
چه غم دارم که در عالم قوام الدین حسن دارم