Ghazal 35

[ Back ] [ Up ] [ Next ]

Keep to your own affairs, why do you fault me?
My heart has fallen in love, what has befallen thee?
In the center of he, whom God made from nothing
There is a subtle point that no creature can see.
Until His lips fulfill my lips like a reed
From all the worldly advice I must flee.
The beggar of your home, of the eight heavens has no need
The prisoner of your love, from both worlds is thus free.
Though my drunkenness has brought forth my ruin
My essence is flourished by paying that ruinous fee.
O heart for the pain and injustice of love do not plead
For this is your lot from the justice of eternity.
Hafiz don’t help magic and fantasy further breed
The world is filled with such, from sea to sea.

برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست
مرا فـتاد دل از ره تو را چه افتادسـت
میان او کـه خدا آفریده اسـت از هیچ
دقیقه‌ایست که هیچ آفریده نگشادست
بـه کام تا نرساند مرا لبـش چون نای
نصیحـت همه عالم به گوش من بادست
گدای کوی تو از هشت خلد مستغنیست
اسیر عشق تو از هر دو عالم آزادسـت
اگر چه مستی عشقـم خراب کرد ولی
اساس هستی من زان خراب آبادسـت
دلا مـنال ز بیداد و جور یار کـه یار
تو را نصیب همین کرد و این از آن دادست
برو فسانه مخوان و فسون مدم حافـظ
کز این فسانه و افسون مرا بسی یادست

Hafiz

حافظ